maaf.
kalau aku tersalah cakap.
kalau aku tersalah bagi nasihat.
kalau aku bagi opinion yang tak kena tempat.
ye, aku memang tak de kat tempat kau.
aku tak rasa ape yang kau rasa.
aku tak bole paham perasaan kau.
aku tak bermaksud pon nak singgung perasaan kau.
apetah lagi nak menunjuk nunjuk.
tak de makna pon aku nak belagak rezeki yang Allah bagi kat aku.
sebab rezeki nie Dia bole tarik bila bila masa je.
aku mengaku...
aku bukan kawan yang baik.
kawan yang bole tenangkan kau bila kau sedih.
kawan yang bole selesaikan masalah kau.
aku pon ade kelemahan aku.
kelemahan aku is aku slalu cakap tak pikir panjang panjang.
walaupon ape yang aku cakap tu, aku dah try sehabis baik untuk tak lukakan lagi hati kau yang memang dah terluka tu.
again, aku mintak maaf...
sebab kau kawan aku, so aku mintak maaf.
aku dah cuba nak jaga hati kau.
tapi nampaknya, cara aku salah, lagi.
lagi sekali, sorry...
tadi aku fikir lain.
sekarang aku fikir lain.
tadi aku fikir, tak pe laa, aku mengalah.
biarlah hati aku yang terluka, asalkan bukan kawan aku.
aku admit salah aku.
tapi sekarang...
aku fikir lepas nie, aku akan cuba jadi a good listener je.
aku cuma akan dengar masalah masalah kawan kawan aku.
tapi kalau nak nasihat, aku akan cuba jauhi...
sebab cara aku bagi nasihat mungkin tak kena pada tempatnya...
mungkin nasihat aku akan disalah ertikan.
mungkin pendapat aku akan buat kawan kawan aku lebih sedih.
kadang kadang aku nak kongsi kegembiraan aku...
tapi bila kenangkan kawan kawan aku, aku batalkan je niat aku...
aku nak jaga hati diorang.
tapi hati aku, sape pulak nak jaga?